Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Περί Εθνικής ο λόγος...

    Εδώ και τρεις ημέρες(από τις 31 Αυγούστου) έχει ξεκινήσει το Ευρωμπάσκετ, μία διοργάνωση στην οποία φαντάζομαι πως όλοι ξέρετε(ακόμα και οι ποδοσφαιρικοί), ότι συμμετέχει η "επίσημη αγαπημένη" ή αλλιώς Εθνική μπάσκετ.
    Μία Εθνική, η οποία αντιμετώπισε ουκ ολίγα προβλήματα από την αρχή του φετινού καλοκαιριού, με παίκτες οι οποίοι για δικούς τους λόγους δεν ήθελαν να συμμετάσχουν στο Ευρωπαϊκό, με απρόσμενους τραυματισμούς όπως του Σπανούλη, του Περπέρογλου και του Καλάθη(ευτυχώς ο "μικρός" πρόλαβε το Ευρωπαϊκό) αλλά και με δημοσιογράφους οι οποίοι "γκρίνιαζαν" συνεχώς μέσα από τα άρθρα τους για οτιδήποτε αφορά την Εθνική, καλλιεργώντας κλίμα αρνητισμού και μιζέριας στους φιλάθλους.
    Εάν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε την βαριά φανέλα αυτής της ομάδας( δεν είναι μικρό πράγμα να αγωνίζεσαι σε μία Εθνική, η οποία μετράει 5 μετάλλια σε Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και ένα σε Παγκόσμιο) και τις υψηλές απαιτήσεις, τις οποίες διαχρονικά έχει ο Έλληνας φίλαθλος από την συγκεκριμένη ομάδα, γίνεται κατανοητό ότι το έργο του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος είναι ιδιαίτερα δύσκολο...
    Ωστόσο δεν πρέπει επ'ουδενί να ξεχνάμε ότι ακόμα και σε αυτή τη νεανική ομάδα, στην οποία τέταρτος σε συμμετοχές είναι ο άπειρος σχετικά Καϊμακόγλου, υπάρχουν τρεις ιδιαίτερα έμπειροι και ψημένοι στα δύσκολα παίκτες(Φώτσης-Ζήσης-Μπουρούσης). Επιπλέον αυτή η ομάδα έχει την τύχη να έχει στο τιμόνι της έναν εξαιρετικό τεχνικό, όπως είναι ο Ηλίας Ζούρος, ο οποίος κατέκτησε πρωτάθλημα, κύπελλο και Βαλτική Λίγκα στη Λιθουανία με τη Ζαλγκίρις(!), αλλά και να διαθέτει επίσης, τον εντυπωσιακά βελτιωμένο σε σχέση με πέρσι Νικ Καλάθη, την "αποκάλυψη" Μάικ Μπράμος, τον εξαιρετικό Κώστα Κουφό, το δυναμικό και αλτικό Κώστα Καϊμακόγλου, τον "ώριμο", όπως φαίνεται πλέον από το παιχνίδι του, Βασίλη Ξανθόπουλο, τον προερχόμενο από καταπληκτική σεζόν με την Μπιλμπάο Δημήτρη Μαυροειδή, τον σουτέρ Κώστα Βασιλειάδη, ο οποίος άμα αποκτήσει σταθερότητα στην απόδοση του και του φύγει λίγο το άγχος, θα βγάλει μάτια και τέλος τους Σλούκα, Παπανικολάου, οι οποίοι αφού σάρωσαν τα μετάλλια με τις μικρές εθνικές τώρα προβιβάστηκαν(από πέρσι βασικά) στην "ανδρών".
    Με λίγα λόγια αυτό, το οποίο θέλω να πω είναι ότι αυτή η ομάδα παρά τις αναποδιές, οι οποίες της έτυχαν, μπορεί να πάει ψηλά και να πετύχει τον στόχο της που δεν είναι άλλος από την εξασφάλιση μίας θέσης στην εξάδα, η οποία οδηγεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του χρόνου στο Λονδίνο(έστω και μέσω Προολυμπιακού τουρνουά). Το μόνο το οποίο χρειάζεται είναι ηρεμία, πίστη στον εαυτό της και λίγο τύχη, την οποία όλοι ευχόμαστε να έχει.
    Πάντως ακόμα και εάν δεν πετύχει τον στόχο της, πρέπει όλοι μας να μην συμπεριφερθούμε σαν κλασικοί Ελληνάρες, κράζοντας τους πάντες, αλλά να δείξουμε εμπιστοσύνη σε αυτήν την ομάδα, στηρίζοντας την, γιατί ακόμα και εάν αποτύχει φέτος, έχει τις προοπτικές να μας φέρει πολλά μετάλλια και πολλές χαρές στο μέλλον, εξάλλου όπως προανέφερα είναι μία νεανική ομάδα ουσιαστικά.
   
    Υ.Γ. Το κατά πόσο η συμπεριφορά αυτών οι οποίοι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην προετοιμασία της Εθνικής ήταν σωστή ή όχι, θα το κρίνει η ιστορία και όχι εγώ, πάντως κατά την προσωπική μου άποψη είναι ηλίου φαεινότερο, ότι στην Εθνική πρέπει να παίζουν όσοι πονάνε τη φανέλα και όχι όσοι πάνε με το ζόρι για να αποφύγουν πιθανή τιμωρία.